کمبود آب، بحران یا چالش امنیتی!

بحران کمبود آب حاصل ۴۰ سال غارت ثروت‌های کشور توسط سران حکومت است. این اقدام در جامعه جوشان و آماده انفجار می‌تواند به یک چالش امنیتی برای حکومت تبدیل شود

به گزارش کانون حقوق بشر ایران، کمبود آب قبل از رسیدن تابستان بیشتر مناطق را با بحران مواجه کرده است. کشور ایران در منطقه جغرافیایی خشک و نیمه خشک قرار داشته و منابع آبی آن محدود است. اما بحران کمبود آب ریشه در نبود مدیریت و تسلط مافیا بر امور آبی کشور دارد. در شمال و جنوب ایران دریاهای خزر، عمان و خلیج فارس واقع شده است. اما بدلیل ناکارآمدی زیست محیطی که حاصل سیاست‌های جنایتکارانه این حکومت است ایران به ورشکستگی آب رسیده است.

درگیری ۹۷ درصد کشور با خشکسالی

 بنا به آمار منتشره نزدیک به ۲۰ درصد جمعیت روستایی کشور به آب دسترسی ندارند. به گفته کارشناسان محیط زیست ۹۷ درصد کشور با درجات مختلف خشکسالی درگیر است. با توجه به وضعیت بحرانی، اما هیچ سیاست منسجم و برنامه‌ریزی شده‌ای برای مواجهه با خشکسالی و کمبود آب وجود ندارد. در بخش کشاورزی استراتژی درستی برای کشت محصولات کشاورزی تدوین نشده است. در بسیاری از مناطق محصولات آب بر کشت می‌شود اما بدلیل نبود سردخانه و نداشتن اجازه صادرات، محصولات در مزارع نابود می‌شوند. به این ترتیب میزان غیر قابل باوری از آب بدلیل نبود سیاست صحیح کشت هدر می‌رود.

در بسیاری از شهرهای کشور نیز مردم با قطعی و کمبود آب مواجه هستند. آب‌رسانی به چندین منطقه بزرگ تهران در هفته گذشته به روش سقایی انجام شد. این در حالی است که هنوز تا شروع فصل بارندگی‌ها زمان زیادی مانده و مردم باید یک تابستان گرم را بدون آب سپری کنند. کارشناسان بهداشت بارها تاکید کرده‌اند که آب‌‌رسانی به روش سقایی فاقد پارامترهای قابل قبول فیزیکی و شیمایی و شرایط بهداشتی برای شرب است.

کمبود آب حاصل ۴۰ سال غارت ثروت‌های کشور

بحران کمبود آب حاصل ۴۰ سال غارت ثروت‌های کشور توسط سران حکومت است. این اقدام در جامعه جوشان و آماده انفجار می‌تواند به یک چالش امنیتی برای حکومت تبدیل شود. ادامه اعتراضات سراسری، گرانی و تورم افسارگسیخته، زمینه‌ساز یک آتش‌فشان بزرگ است که کمبود آب می‌تواند جرقه شروع آن باشد. سران حکومت بدلیل نبود مشروعیت سیاسی، اجتماعی در یک بن بست خفه‌کننده‌ای بسر می‌برند.

آنها توان پاسخگویی و حل هیچ یک از مشکلات کشور را ندارند و حل یک بحران را به شروع بحران بزرگ‌تری موکول می‌کنند. کمبود آب نیز مختص قشر خاصی نیست اما دهک‌های پایین و متوسط را بیشتر تحت فشار قرار ‌می‌دهد. طبقاتی که آستانه تحمل آنها مدت‌‌ها است پایان یافته است. قیام سراسری ۱۴۰۱ گواهی بر این مدعا است.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک