مصاحبه اختصاصی با خانم صدیقه مالکی فرد همسر سیدهاشم خواستار: «اینها زندان در زندان هستند»

مصاحبه اختصاصی خانم صدیقه مالکی فرد با کانون حقوق بشر ایران در رابطه با وضعیت سیدهاشم خواستار، نماینده معلمان آزاده ایران در زندان وکیل آباد مشهد

کانون حقوق بشر ایران، یکشنبه ۶ شهریور ۱۴۰۱، خانم صدیقه مالکی فرد همسر زندانی سیاسی سیدهاشم خواستار، در یک مصاحبه اختصاصی، در رابطه با فشارهایی که این زندانی سیاسی پس از سالها زندان و فشار و اذیت و آزار و مشخصا در چهارمین سال زندان بدون یک روز مرخصی تحمل میکند سخن گفت.

بر اساس سخنان خانم صدیقه مالکی فرد، ایشان روز شنبه ۵ شهریور ۱۴۰۱ به ملاقات کابینی با آقای خواستار در زندان وکیل آباد مشهد رفتند. در این ملاقات آقای خواستار اظهار داشتند که همچنان از داشتن کارت تلفن محروم هستند، در زمان ملاقات یک افسر نگهبان حاضر و ناظر بر صحبتهای شخصی ایشان با خانواده خود هست.

همچنین وضعیت بیماری این زندانی سیاسی هفتاد ساله و نبود غذای مناسب در زندان از دیگر فشارهایی است که عوامل زندان بر وی تحمیل می کنند.

خانم مالکی فرد همچنین خبر دادند که آقای لعل محمدی بدلیل اعتراض به وضعیت تماس و ملاقات و نداشتن کارت تلفن هم اکنون در سلول انفرادی در دوازدهمین روز اعتصاب غذای خود بسر می برد و مسئولان زندان به ایشان گفته اند در صورت شکستن اعتصاب به بند عمومی بازگردانده خواهد شد.

خانم مالکی فرد در پایان مصاحبه خود از همه کسانیکه برای آزادی ایران قدم بر میدارند تقدیر و تشکر کردند.

کانون حقوق بشر ایران ضمن تقدیر و تشکر از خانم صدیقه مالکی فرد و تمامی تلاشهای ایشان برای آزادی، از همه آزادیخواهان و ارگانهای حقوق بشری می خواهد همصدا با این فعال فرهنگی برجسته و نستوه، برای آزادی زندانیان و رساندن صدای آنها تلاش کنند.

متن کامل مصاحبه اختصاصی خانم مالکی فرد با کانون حقوق بشر ایران از این قرار است

با سلام و درود بر شما و همکاران شما و مردم ایران در هرکجای جهان که هستند و تشکر از کانون حقوق بشر ایران که این فرصت را در اختیار من گذاشتند.
من صدیقه مالکی فرد فرهنگی بازنشسته، همسر آقای سیدهاشم خواستار نماینده معلمان آزاده ایران که فعلا در زندان وکیل آباد مشهد محبوس هستند، هستم.

آقای خواستار آخرین دفعه در ۲۰ مرداد ۹۸ که برای اعتراض به حکم ۱۳ سال زندان آقای جعفری جلوی دادگاه رفته بودند، به اتفاق ۱۳ نفر از دوستانشان دستگیر شدند و مدت هفت ماه در سلول انفرادی اداره اطلاعات مشهد و بعد از آن به زندان وکیل آباد منتقل شدند و الان چهارمین سال است که ایشان بدون یک روز مرخصی در زندان وکیل آباد محبوسند.

حکم ایشان ۱۶ سال زندان است و دو سال ممنوع الخروج و دو سال تبعید به نیکشهر در استان سیستان و بلوچستان.

ایشان از سال ۶۹ مرتب بین اداره اطلاعات و خانه و زندان در رفت و آمدند. سال ۸۳ به سه سال حبس تعلیقی – سال ۸۷ به کسر یک هشتم حقوق و کسر پاداش پایان خدمت – سال ۸۸ به دو سال و اندی حبس تعزیری، سال ۹۱ به جریمه که ایشان بجای دادن جریمه به زندان رفتند – آبان ۹۷ ربودن ایشان از جلوی باغ ما و بردنشان به بیمارستان روانی که بعد از ۱۹ روز براثر فشار نهادهای بین المللی و حقوق بشری و انجمن روان پزشکی و وزارت بهداشت مجبور شدند ایشان را آزاد کنند.

سال ۹۸ هم محکوم به زندان شدند و ایشان هم اکنون در سن ۷۰ سالگی و با داشتن بیماریهای گوارشی و فشار خون بالا در زندان هستند.

جرم ایشان نشر اکاذیب، تشویش اذهان عمومی، تبلیغ علیه رژیم جمهوری اسلامی و عضویت در کانال تلگرامی بوده است.

ایشان در سن هفتاد سالگی نیاز به مراقبت ویژه دارند متاسفانه در زندان هستند. از کارت تلفن که حق هر زندانی است محرومند. کارت دست مسئولی است که می آید جلویشان می نشیند که اینها با خانواده صحبت کنند و اگر برخلاف میل زندانبان حرفی ردوبدل شود فورا تلفن را قطع می کنند.

غذای زندان شور است و ایشان بخاطر فشار خون بالا مجبور می شود که خورشت زندان را بشویند و از لپه یا لوبیای شسته شده که کم نمک شده استفاده نمایند. بیشتر با سبزیجاتی مثل کاهو و کلم و هندوانه سد جوع می نمایند.

در زندان از ارتباط اینها با دیگر زندانیان جلوگیری می کنند، آنها را مثل افراد ایزوله نگهداری می کنند. عملا اینها را زندان در زندان دارند، برای اینکه آنها را متنبه کنند که سکوت کنند و علیرغم اینکه وضع کشور از هر نظر خراب است اینها بگویند وضع کشور خیلی خوب است و همه جا گلستان است.

امروز شنبه ۵ شهریور ۱۴۰۱ من با ایشان ملاقات داشتم، از نظر روحی خوب بودند ولی از نظر جسمی بسار ضعیف و تکیده شده بودند.

از لابلای صحبتهایشان متوجه شدم که غذای زندان خیلی شور است و ایشان فشار خون دارند. از کارت تلفن خبری نیست، کارت تلفنشان دست زندانبان است. و در زندان مثل افراد ایزوله با آنها رفتار می کنند. از ارتباطشان با دیگر زندانیان شدیدا جلوگیری میکنند.

در میان صحبت آقای خواستار گفتند که آقای لعل محمدی که یکی از هبمندان آنها هستند و فرهنگی هستند بخاطر اینکه کارت تلفن به ما نمی دهند و یک نفر آنجا می نشیند و تماس با خانواده را کنترل می کند، آقای لعل محمدی اعتراض کردند در نتیجه ایشان را به سلول انفرادی بردند و امروز ۱۲ امین روز است که آقای لعل محمدی در سلول انفرادی در اعتصاب غذا هستند. ایشان اجازه نمی دهند که حتی بهش سرم وصل کنند و مسئولین هم گفته اند هر وقت اعتصاب غدای خود را شکستی شما را به بند عمومی منتقل میکنیم.

سلام و درود می فرستم به ملت قهرمان ایران، چه ایرانیان داخل و چه ایرانیان خارج از کشور و همچنین همکاران فرهنگی که همیشه حامی و همدل و همراه ما در این راه سخت بوده اند.

در اینجا از آزادیخواهان ایران و جهان و همه کسانیکه دلشان برای آزادی و آبادی ایران می تپد تشکر می کنم.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک