عباس دریس شاهد فجیع ترین کشتار اعتراضات سراسری آبان ۹۸ در نیزارهای ماهشهر در آستانه اعدام
عباس دریس ساکن ماهشهر در آستانه اعدام است. جنایت و کشتار مردم معترض در نیزارهای ماهشهر در سال ۹۸ بی گمان یکی از بزرگترین جنایت های این نظام در ۴۴ سال گذشته است. مردمی که از گران شدن قیمت بنزین بستوه آمده و خشمگین شده و دست به اعتراض زده بودند به فجیع ترین و ناجوانمردانه ترین شکل ممکن قتل عام شدند.
عباس دریس یکی از شاهدین اصلی و شاید تنها شاهد باقی مانده از این کشتار باشد که وزارت اطلاعات و قوه قضاییه این نظام قصد دارند این شاهد را از بین برده و زهر چشمی از مردم گرفته باشند که مبادا مجددا مردم ایران فکر قیام و اعتراض به ذهنشان خطور کند.
ادعای اصلی دادگاه برای صدور حکم اعدام علیه وی، اعتراف اجباری است که در پروسه بازجویی وزارت اطلاعات از او گرفته شده است. اعترافی که بارها عباس دریس آن را با صراحت تمام انکار کرده و چند روز پیش هم به رساترین شکل ممکن است اعلام کرد : هیچ ترسی از اعدام ندارم زیرا اطمینان دارم که بی گناه هستم .
پس با استناد به کدام اعتراف این حکم ظالمانه صادر شده و در آستانه اجرا قرار گرفته است؟!
پاسخ روشن است. این نظام نیاز به اعدام هر روزه دارد و حیات و استمرار حاکمیتش به سرکوب مردم بستگی دارد بدون اعدام و شکنجه نه میتواند مردم را خانه نشین نماید و نه میتواند در نیروهای سرکوبگر خود روحیه و دینامیزم سرکوب ایجاد کند. از اینرو برای این نظام؛ محاکمه و دادگاه و احکام قضایی؛ فقط وسیله ای برای توجیه کشتار و سرکوب و اعدام است و بس.
هر انسانی که ذره ای از شرافت بویی برده باشد؛ نامه دردمندانه علی، پسر بزرگ عباس دریس؛ را خوانده باشد، طاقتش طاق شده و قلبش بدرد می آید که گناه این سه پسر خردسال چیست که باید پدر و مادر خود را در این سن و سال از دست بدهند و خانواده شان اینچنین از هم متلاشی شود؟!!
البته داستان تلاشی اینچنینی خانواده ها در بیش از۴ دهه حاکمیت سیاه ولایت فقیه در ایران تازگی ندارد. این تراژدی صدها و شاید هزاران بار تکرار شده و صدها هزار خانواده را به خاک سیاه نشانده است.
ما نیز همصدا با علی دریس و برادران کوچک او از مردم جهان و از مردم خوب ایران میخواهیم که به هر شکل ممکن با هر نوعی از اعتراض و اقدام عملی که میتوانند به مخالفت با این اعدام برخواسته و از این جنایت ممانعت بعمل آورند.
پاسخ اعدام، سکوت نیست. پاسخ اعدام و سرکوب و گشت ارشاد و … تنها و تنها اعتراض و حضور در کف خیابان است تا روزی که مردم ایران به آزادی دست یابند و سرنوشت خویش را تعیین کنند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
Discussion about this post