زندان های ایران و نقض گسترده حقوق زندانیان
قوه قضاییه جمهوری اسلامی فهرستی بلند از نقض بدیهیترین قوانین حقوق بشری و بینالمللی در کارنامه خود دارد. نقض اولیهترین حقوق انسانی و شهروندی، در زندان های ایران بصورت مستمر و گسترده در جریان است. در زندانها برای زندانیان هیچ حقی قائل نیستند.
از بدو ورود متهم به زندان، با وی مانند یک جنایتکار رفتار میکنند و هیچ حقوق انسانی را برای او به رسمیت نمیشناسند. توهین و تحقیر متهم از سوی مدیران و کارکنان و ماموران زندان، امری رایج و پذیرفته شده است.
در زندان های ایران اصل تفکیک جرائم رعایت نمی شود. کارگزاران این نظام حتی به آیین نامه سازمان زندانهای خود نیز پایبند نیستند. ماده هشتم آییننامه سازمان زندانها در رابطه با ضرورت طبقهبندی کلیه محکومان بر اساس نوع و میزان محکومیت، پیشینه کیفری، شخصیت، اخلاق و رفتار در زندانهای ایران به طور کلی نقض میشود.
زندان های ایران علاوه بر زندان های شناخته شده و رسمی در شهرهای مختلف کشور شامل دهها بازداشتگاه غیرقانونی و ثبتنشده نیز میباشند.
به طور مثال زندان پاسارگاد، بازداشتگاه افسریه، بازداشتگاه ۶۶ سپاه در تهران از جمله زندانهایی هستند که در آنها به تعداد نامشخصی زندانی محبوس میباشند. در جریان اعتراضات سال ۸۸ حتی ادارات حراست نهادها، اقدام به تشکیل بازداشتگاه مستقل برای خود کردند. هرکس را که میگرفتند مدتی نگاه میداشتند، شکنجه میکردند و بعد تحویل دیگران میدادند. پاسارگاد در جنوب غربی تهران متعلق به وزارت دفاع و یک کارخانه اسلحه سازی است. زندان های ایران
روایت زندانیانی که از زندانهای ایران در نقاط مخلتف کشور آزاد شده اند از نقض گسترده حقوق زندانیان در زندان های ایران پرده برمیدارد.