انتقال به امین آباد، مجازات زندانیان زن در زندان قرچک، گزارشی از زندان قرچک ورامین

انتقال به امین آباد مجازاتی است که در صورت تخطی از قوانین زندان در انتظار زندانیان است

به گزارش کانون حقوق بشر ایران، روز پنجشنبه ۲۴ شهریورماه ۱۴۰۱، انتقال به امین آباد مجازات تخلف از قوانین زندان، اعدام های بی صدای زنان زندانی، گرسنگی و عدم بهداشت گوشه ای از وضعیت زنان زندانی در زندان قرچک ورامین است.

بنا به گزارشهای رسیده به کانون حقوق بشر ایران، زندان قرچک ورامین،تبعیدگاه زنان زندانی است. این گزارش توسط یک زندانی که اخیرا از ایران خارج شده به رشته تحریر درآمده و در آن چنین نوشته شده است:
«وقتی آنجا می روی پس از یک تا دو ماه یادت می رود که یک گذشته ای داشتی، بیرون یک زندگی داشتی! در این زندان نوعی زندگی بدوی انسانی در جریان است.
قرچک سوله غیرقابل زیستی بوده که تبدیل به حبس گاه و تبعیدگاه شده است. زندان قرچک کلا یک بند است به اسم «اندرزگاه یک» که به ۱۰ سالن تقسیم شده است. ولی آنقدر بزرگ است که به هر سالن بند می گفتیم».

مجازات تخلف از قوانین، انتقال به امین آباد
در بخش دیگری از این گزارش چنین آمده است:
«خیلی از کارها در زندان تخلف محسوب می شود. مثلا کوتاه کردن مو تخلف است. در بسیاری از موارد مجازات تخلف، انتقال به بیمارستان امین آباد (تیمارستان) بود. در آنجا یا اینکه یک بلایی سر زندانی می آورند و یا ماه های متمادی زنان زندانی را به سلول های انفرادی می فرستند.

مثلا بند سرقتی ها سالن ۴ محسوب می شد. اواسط مردادماه سال ۱۴۰۰، خانمی از دیوار و سیم خاردارها بالا رفته و فریاد می زد که می خواهم خودم را بکشم. صبح همان روز پسرش را اعدام کرده بودند. همسرش را هم می خواستند اعدام کنند. خودش ۱۷ سال حبس داشت. ۸ سال بود که در زندان تحمل حبس می کرد و ۹ سال دیگر هم باید می ماند. با اعدام پسرش از زندگی ناامید شده و می خواست خودش را از بالا پرتاب کند. گارد و همه نیروهای زندان آمدند و او را به سختی پایین آوردند. پس از آن دیگر پیدایش نشد. روسای زندان گفتند که او را آزاد کرده اند. اما او را به امین آباد بردند و هیچ وقت برنگشت.

در مورد دیگری خانم نسبتا مسنی به اسم طوطی بود که بسیار بیمار بود. او علاوه بر اینکه قدرت تکلم نداشت، بی اختیاری ادراری داشت. به دلیل بدبختی هایی که در زندگی کشیده و شکنجه ای که توسط نزدیکانش شده بود، به این وضعیت افتاده بود. با وجود این وضعیت او را در زندان نگه داشته بودند.
او اصلا جرمی نداشت. همسر و دخترش به او اتهامی زده بودند که خانه و اموالش را بالا بکشند. دختر و دامادش او را شکنجه کرده و پاهایش را سوزانده و برای اینکه اموال و خانه اش را بالا بکشند، او را متهم کرده بودند.
هیچکس نبود که وضعیت او را پیگیری و بررسی کند. در نهایت او را به بیمارستان امین آباد (تیمارستان) بردند».

گرسنگی و بیماری زندانیان
وضعیت غذا در این زندان فاجعه بار است. زندانیان گرسنه اند. جیره شام هر زندانی، هفته ای سه بار یک تخم مرغ آب پز یخ زده، یک سوم سیب زمینی و یک عدد نان لواش خشک است.
آب معدنی هم در این زندانی سهمیه بندی شده و به سه برابر قیمت بفروش میرسد. جیره غذای زندان آنقدر کم است که زندانیانی که از بیرون واریزی ندارند، همه گرسنه می مانند.

کم بودن حجم غذا تبدیل به یک معضل و مشکل جدی زندانیان شده است. بسیازی از آنها خانواده و کس و کار ندارند که برایشان پولی واریز کند. آنها مجبورند، کارگری بدهند. اما حق کارگری با سیگار پرداخت می شود. فروشگاه که سیگار قبول نمی کند در نتیجه نمی توانند چیزی بخرند.
از سوی دیگر در زندان قرچک ورامین گاز و آشپزخانه ای وجود ندارد. زندانیانی که پول هم دارند، از فروشگاه کنسرو می خرند و مجبورند این کنسروها را نجوشیده بخورند. آنها مبتلا به بیماری های شدید معده و روده می شوند.

حال تصور کنید زندانی که چند سال با این وضعیت در زندان محبوس است چه شرایط سختی را تحمل می‌کند.

زندان قرچک آب آشامیدنی ندارد. آب آهک است. حین استحمام، آب قطره ای به صورت گچ سفید از دوش خارج می شود. گاه آنقدر آب جوش است که پوست زندانیان تاول می زند یا آنقدر سرد است که نمی شود با آن حمام کرد.

کرونا
از زمانی که کرونا شیوع پیدا کرد، هفته ای یک زندانی به دلیل کرونا در زندان قرچک ورامین فوت می‌کرد اما صدایش را در نمی آوردند. محل ایزوله بیماران کرونایی، باشگاه بدنسازی زندان بود. بیماران روی کف سرد زمین می خوابیدند.

بهداشت و درمان
وضعیت بهداشت و درمان در زندان قرچک فاجعه بار است. اگر یک زندانی پس از ساعت خاموشی با بیماری حادی روبرو شود به سختی او را به بهداری منتقل می کنند. در بهداری هیچ دارویی نیست. و داروخانه آن خالی است.
زنان زندانی که باردار هستند بدلیل شرایط سخت این زندان، جنین‌شان سقط می شد. این زنان حتی تحت درمان قرار نمی گیرند. اگر هم صدایشان دربیاید به بدترین سالن منتقلشان می‌کنند.
وضعیت دندان عموم زندانیان بخاطر شوری آب زندان خراب است. خیلی از زندانیان قدیمی دندان ندارند.

بسیاری از زندانیان معتاد و برخی کارتن خواب و بی خانمان ها در این زندان، به انواع بیماریهای مسری مبتلا هستند. بسیاری از آنها با خود شپش را وارد زندان می‌کنند. اما هیچ امکان بهداشتی و رسیدگی برای آنها وجود ندارد و سایرین نیز بشدت از این مساله رنج می برند.

زندان قرچک به شکل وحشتناکی مگس دارد. مگس آسایش را از زندانیان گرفته است. در کابین فیزیک ها، به قدری مگس زیاد است و فضا بشدت کثیف است. اگر زندانی دست به اعتصاب بزند، وی را بشدت شکنجه کرده و مورد اذیت و آزار قرار می دهند و ۱۰ – ۱۲ مأمور بر سر زندانی ریخته و او را بشدت می زنند.

بیشتر بخوانید:

فاجعه در زندان قرچک ورامین درحال وقوع است – به داد زنان زندانی برسید!

محکومان به اعدام
سالن قتلی ها (زندانیان زن متهم به قتل) حدود ۱۰۵- ۱۱۰ زندانی دارد که عموما پنج ششم آنها زیر حکم اعدام هستند.
در این زندان هفته ای ۴-۵ زندانی را برای اعدام می برند. اما کسی از آن با خبر نمی شود.
زنان زندانی محکوم به اعدامی در این زندان هستند که به اجبار شوهرشان زیر بار کتک و تهدید، مواد جابجا کرده و به زندان محکوم شده بودند. در بی خانمانی و آوارگی، تنها جایی که داشتند منزل همسر بود و همسرشان نیز به دلیل اعتیاد آنها را با کتک و تهدید به کارهایی چون حمل مواد مخدر و … مجبور می کرد. آنها مجبور بودند تن به هر کاری که همسرشان می گفت بدهند. به همین دلیل به اعدام محکوم شده بودند.

خودکشی در بین زندانیان زن
خودکشی آمار بالایی در این زندان دارد. به دلیل اینکه زندگی در قرچک وحشتناک است. آمار خودکشی زنان زندانی از این زندان، به بیرون درز پیدا نمی کند.
بسیاری از زنان زندانی بصورت بلاتکلیف و گمنام در این زندان مدتهای طولانی نگه داشته می شوند و اسمی هم از آنها در جایی برده نمی شود.

سلول انفرادی
سلول انفرادی در این زندان، سقف کوتاهی دارد که زندانی باید به صورت نیم خیز در آن بماند. اتاقهای یک متر در دو متر را به سلول انفرادی اختصاص داده اند و زنان زندانی را به بهانه های مختلف به انفرادی می فرستند.

کانون حقوق بشر ایران ضمن محکوم کردن این رفتارهای ضدانسانی با زنان هموطن، از عموم هموطنان بخصوص زنان زندانی درخواست می کنیم که گزارشات خود در خصوص وضعیت زنان زندانی در زندان های ایران را به ما برسانید. نگذارید صدای زنان خاموش باشد.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک