پس از اعلام نتایج انتخابات قلابی در ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ اعتراضات سراسری مردم ایران در ۴۰ شهر از روز ۲۳ خرداد و به‌ویژه در تهران شکل گرفت و به سرعت تبدیل به تظاهرات میلیونی مردم علیه حاکمیت ننگین ولایت فقیه شد. علی‌رغم تهدیدات و فشارهای گسترده و جو امنیتی و سرکوب حکومتی با بازداشت و برخورد با تظاهرکنندگان، روز ۲۵ خرداد ۸۸ تظاهرات در تهران با حضور میلیونی مردم برگزار شد.
تظاهرات سه میلیون نفری در میدان آزادی تهران بزرگترین و بی‌سابقه‌ترین تظاهرات غیرحکومتی تاریخ ایران بود و بزرگترین تجمع ضدحکومتی در تاریخ ۳۰ ساله پس از انقلاب ضدسلطنتی ۵۷ به حساب می‌آمد.
خامنهای که با به میدان آمدن مردم، حکومتش را رو به پایان می‌دید؛ فرمان شلیک به سوی به مردمی که دست به تظاهرات مسالمت‌امیز زده بودند، داد.
لباس شخصی‌های خامنهای به دانشگاه یورش بردند و بنا به اعلام صداوسیمای حکومتی و شورای تأمین استان تهران ۷ نفر در این تظاهرات کشته و ۲۹ نفر زخمی شدند. برخی خبرگزاری ها در روزهای بعد تعداد کشته‌شدگان را بیش از ۱۲ نفر اعلام کرده‌اند.
این سلسله تظاهرات پس از ۷ماه در روزهای پنجم و ششم دی‌ماه۸۸ در روزهای تاسوعا و عاشورا و در شهرهای مختلف ایران به اوج رسید و حاکمیت دیکتاتوری خامنهای را به لرزه درآورد.
روز ۲۵ خرداد در زیر تیغ سانسور حکومتی برگزاری تظاهرات در فضای مبهم قرار داشت. اعلام نتایج انتخابات قلابی و سراسر تقلب دست ساز حاکمیت، زمینه ای شد تا مردم به خیابانها ریخته و فریاد آزادی سر دهند. ابتدا جمعیت انبوهی در میدان انقلاب گرد هم آمدند تا اعتراض خود اعلام کنند. رفته‌رفته راهپیمایان و همزمان نیروهای ضدشورش نیز در اطراف میدان انقلاب استقرار یافتند.
تا آنکه در ساعت ۴ و ۱۰ دقیقه بعدازظهر، سیل عظیم راهپیمایان به روبروی دانشگاه تهران رسیدند و جمعی از دانشجویان نیز که در پشت میله‌های دانشگاه گرد آمده بودند، به جمع راهپیمایان پیوستند. در این زمان بود که مردم از خیابان‌های منتهی به میدان انقلاب، خیابان‌های کارگر شمالی و جنوبی، خیابان ۱۶ آذر، خیابان اسکندری و دیگر خیابانها، به جمع راهپیمایان پیوستند و سیل جمعیت با شعار «خامنهای آگاه باش، ما مردمیم نه اوباش» به سمت خیابان‌های آزادی و انقلاب به حرکت درآمد.
در حالی که حدود ساعت ۶ عصر جمعیت به میدان آزادی رسیده بود، انتهای جمعیت هنوز در میدان فردوسی قرار داشت.
همزمان با تهران در سایر شهرها از جمله تبریز، ارومیه، اصفهان، رشت، قزوین، شیراز، بابل، زاهدان، ساری و کرج تظاهرات‌های گسترده مردمی برگزار شد که به شدت سرکوب گردید.
روزنامه‌های تایمز، ایندیپندنت، گاردین و فایننشیال تایمز روز دوشنبه ۱۵ ژوئن (۲۵ خرداد) خبر اصلی صفحه‌های اول خود را به رویدادهای ایران اختصاص داده‌اند.
جان لاین خبرنگار بی‌بی‌سی در تهران تظاهرات عظیم مخالفان در روز دوشنبه را یک «زلزله سیاسی» توصیف کرد. همچنین بان کی مون دبیرکل وقت سازمان ملل متحد روز دوشنبه، ۲۵ خرداد، اعلام کرد که خواست مردم ایران باید کاملاً مورد احترام قرار بگیرد.
هر چند اعتراضات در شکاف دو جناح حاکمیت از تقلب در انتخابات قلابی ۸۸ شکل گرفته بود، اما بلافاصله پس از دو روز به یک خیزش ضد حکومتی با شعار «مرگ با خامنهای» تبدیل شد.
دانشجویان، کارگران، معلمان و بازاریان و ….. با جلوداری جوانان در زیرگلوله، گاز اشک آور، و باتوم پاسداران و بسیجی‌های مزدور خامنهای با پیراهن‌های پاره و بدن‌های خونین شعبده‌ی انتخابات پوشالی سطلنت ولایت فقیه را که با رقم سازی نجومی در اتاق تجیمع آرا شکل گرفته بود، باطل کردند.
در پی آن، خامنهای تلاش کرد که اعتراضات سراسری مردم ایران علیه استبداد دینی را، دعوای بین جناحی درون حاکمیت کاندیداها جلوه دهد و خواسته«سرنگونی» مردم را طبق معمول به «دشمنان خارجی نظام» نسبت دهد، خامنهای گفت که «بیهوده در تلاش برای انقلاب مخملی هستند»، اما آتش زیر خاکستر خشم فروخفته ملت ایران چون بهمنی بر سر خامنهای آوار شده بود.
خشم و خروش مردم در روز عاشورا نمودی از نفرت عمومی از سلطنت مطلقه فقیه بود، که چشم جهانیان به آن باز شد.
مردم رنج‌کشیده و تحت ستم حاکمیت تبهکار ولایت فقیه در روزهای تاسوعا و عاشورا در شهرهای تهران, اصفهان، تبریز، کرمانشاه، مشهد، شیراز، نجف آباد، اهواز، بابل، رشت، نیشابور، تویسرکان، ماهشهر، یاسوج، گچساران و امیدیه و بسیاری از شهرهای دیگر با خروش یکپارچه و سراسری خود علیه خامنهای جنایتکار، خواست خود را برای براندازی نظام دیکتاتوری و غارتگر ولایت فقیه نشان دادند.
پیام مردم در به زیرکشیدن کاخ یزیدی خامنهای واضح و آشکار در شعارهای‌شان در روز تاسوعا و عاشورا فریادی بود به پایان دین فروشی و مردم فریبی.
و اینگونه مردم با خروش خود در خیابان‌های سراسر کشور سرنگونی یزید زمان را فریاد زدند و خودروها و مراکز غارت و سرکوب را به آتش کشیدند.
محرم ماه خونه، خامنهای سرنگونه
تحجر و جنایت، دو پایه ولایت
مرگ بر این ولایت یزیدی
ملت ایران زمین، دیکتاتورو بزن زمین
خامنه ای حیا کن، سلطنتو رها کن
خامنه ای ننگ به نیرنگ تو، خون جوانان ما میچکد از چنگ تو
بسیجی یزیدی، خشم ما رو ندیدی
تظاهرات تاسوعا و عاشورا که به توصیف مطبوعات و ناظرین بین‌المللی «بی سابقه ترین» « بزرگترین »و «خونین ترین» حرکت مردم ایران در طول سی سال حاکمیت دیکتاتوری ولایت فقیه بود؛ در حالی انجام شد که خامنهای برای حفظ حکومتش تمام ارگان‌های سرکوبگرش از جمله سپاه محمد رسول‌الله و سپاه سیدالشهدا، گردان‌های بسیج، یگان ویژه نیروی انتظامی و لباس شخصیها را برای سرکوب اعتراضات به خیابان آورده بود.
همچنین با دستگیری های گسترده فعالین سیاسی و دانشجویان در سراسر کشور از روزهای قبل، تا تهدیدهای علنی مقامات مختلف نظامی و انتظامی و قضائی علیه هرگونه حرکت خلاف مقررات حکومتی، و سرکوبی وحشیانة تظاهرکنندگان، نتوانست مانع عزم مردم برای ابراز نفی تمامیت نظام پلیدش شود.
ابراهیم رئیسی آدمکش، معاون اول قضاییه وقت خامنهای، یکی از اعضای «کمیسیون مرگ» که به فتوای خمینی ۳۰ هزار زندانی سیاسی را در سال۶۷ قتل عام کرد چنین گفت: «کسی که در مقابل نظام اسلامی بایستد, محارب است…» (تلویزیون شبکه یک-۹دی۱۳۸۸)
بدنبال آن، نیروهای سرکوبگر به یک رشته اقدامات سرکوبگرانه در شهرستان ها و تهران دست زدند. در شیراز به مسجد قبا حمله کردند، در مشهد لباس شخصی‌های مسلح به دانشگاه حمله کرده و بسیاری از دانشجویان را مضروب و مصدوم و ۳۵ تن را دستگیر کردند. در تهران اعلام کردند که ۴۰ نفر دیگر را دستگیر کرده است
در جریان سرکوبی مردم توسط نیروهای سرکوبگر و شبه‌نظامیان بسیج و سپاه پاسداران، به ویژه در روزهای ۲۵ و ۳۰ خرداد ۱۳۸۸، شماری از معترضین و عابرین جان باخته و مجروح شدند. هیچ آمار رسمی در مورد تعداد کشته‌شدگان این حوادث از سوی وزارت کشور منتشر نشد.
روزنامه گاردین چهل روز پس از انتخابات از کشته شدن حداقل ۸۰ نفر از معترضان در جریان ناآرامی‌های ایران خبر داد. هر چند نهادهای حقوق بشری تعداد کشته‌شدگان را بیش از این و بالغ بر صدها نفر می‌دانند، اما تعداد ۱۱۲ نفر از جان‌باختگان شناسایی شده‌اند.
ارون رودز، سخنگوی کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران گفت: «اینگونه به‌نظر می‌رسد که تعداد زیادی از کسانی که تصور می‌شود در مکان‌های نامعلومی در بازداشت هستند یا در بازداشت‌های بی‌ارتباط با دنیای خارج نگهداشته شده‌اند، احتمالاً می‌توانند جزو کشته شدگان باشند…تاریخ در مورد این حوادث نه تنها به عنوان حادثه‌ای که در آن خشونت بسیار زیاد استفاده شده بلکه به عنوان «یک کشتار دسته‌جمعی» یاد خواهد کرد.(سایت رسمی کمپین بین‌المللی حقوق بشر دی ۱۳۸۸)
همچنین مرگ عده‌ای نیز بر اثر ضرب و جرح، شکنجه شدید و بدرفتاری زندانبانان با آنان در بازداشتگاه‌هایی از جمله بازداشتگاه کهریزک زیر نظر قاضی جنایتکار مرتضوی، بوده است.
روزنامه فیگارو با برخی پزشکان ایرانی که شاهد کشتارها بوده‌اند مصاحبه کرد. این افراد که موفق به خروج از ایران شده بودند، تعداد کشته شدگان اعتراضات را بیش از ۹۰ تن برآورد کردند. همچنین گفتند که مجروحان توسط بسیج و نیروهای امنیتی دستگیر و به بیمارستانهای نظامی منتقل می‌شدند.
-محسن روح‌الامینی ۱۸ تیر بازداشت شد و در بازداشتگاه کهریزک بر اثر شکنجه جان باخت
-محمد کامرانی ۱۸ تیر بازداشت شد و در بازداشتگاه کهریزک در روز ۲۵ تیر ماه ۸۸ درگذشت.
-امیر جوادی‌فر ۱۸ تیر بازداشت شد و در بازداشتگاه کهریزک بر اثر شکنجه کشته شد.
-رامین قهرمانی در بازداشتگاه کهریزک بر اثر شکنجه جان باخت
-احمد نجاتی کارگر از بازداشت شدگان بازداشتگاه کهریزک که به دلیل ضرب و شتم در بازداشتگاه بعد از آزادی به دلیل از دست دادن هر دو کلیه کشته شد.
ندا آقاسلطان، یکی از ده‌ها نفری بود که در جریان اعتراضات مردمی به نتایج انتخابات ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ کشته شدند. ندا در روز شنبه ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ (۲۰ ژوئن ۲۰۰۹) در محله امیرآباد تهران (خیابان کارگر شمالی، تقاطع خیابان شهید صالحی و کوچه خسروی) به ضرب گلوله جانیان مسلح کشته شد. انتشار فیلم کوتاهی از لحظات جان سپردن وی بازتاب‌های گسترده‌ای در رسانه‌های جهان داشت.
«ندا» در خارج از ایران و در ایران، به‌عنوان نماد ندای اعتراض ایرانیان و ندای آزادی‌خواهی در این اعتراضات شناخته می‌شود.
به نوشته هفته نامه تایم، لحظه جان سپردن وی پربیننده‌ترین مرگ یک انسان در تاریخ بشریت شد. این واقعه در پی آنچه عفو بین‌الملل «چراغ سبز علی خامنهای در نماز جمعه ۲۹ خرداد ۱۳۸۸ به نیروهای سپاهی، بسیجی و انتظامی برای سرکوب معترضین» می‌خواند، اتفاق افتاد عامل قتل ندا آقاسلطان را یکی از موتورسواران شبه نظامی بسیج می‌دانند که هیچگاه محاکمه نشد.
