زندانی سیاسی ارژنگ داوودی کیست ؟

زندانی سیاسی ارژنگ داوودی کیست ؟

نام و نام خانوادگی: ارژنگ داوودی
محل تولد: آبادان
تاریخ تولد: ۸ مهر ۱۳۳۲
تحصیلات: فارغ التحصیل رشته مهندسی مکانیک و مدیریت صنعتی از دانشگاه تگزاس
اتهامات: راه اندازی و تاسیس جنبش آزادی ايرانيان و کنفدراسيون دانشجويان ايرانی، نوشتن و انتشار مانیفست تغییر حکومت، مشارکت در تهیه فیلم مستند ایران ممنوع و مصاحبه در آن
محکومیت: در مجموع ۳۱ سال و ۸ ماه حبس تعزیری و ۱۲ سال محرومیت از حقوق اجتماعی پس از اتمام دوران حبس
تاریخ آخرین بازداشت: ۱۸ آبان ماه ۱۳۸۲
محل‌های حبس: زندانهای اوين، بازداشتگاه اهواز، بندرعباس، رجایی شهر، زابل و زاهدان
گردآوری و تنظیم: آذر ۹۷
آخرین بروز رسانی: مردادماه ۱۴۰۱

زندانی سیاسی ارژنگ داوودی کیست؟

مهندس ارژنگ داوودی از قدیمی ترین زندانیان سیاسی ایران است. او ۶۹ ساله و مبتلا به بیماری دیابت است. در دوران ۱۹ ساله زندان بر اثر شکنجه، بخشی از شنوایی و بینایی خود را از دست داده و در نتیجه پرتاب شدن از پله های تیز و ۱۶ پلکانی دفتر رییس وقت زندان زاهدان در سال ۹۷ دچار شکستگی قسمت بالای پای راست و ساق پای چپ و ضایعاتی در چند مهره پایینی ستون فقرات خود شده و اکنون در حد بسیار محدودی قادر به حرکت با عصای طبی است.

ارژنگ داوودی، متولد ١٣٣٢ در شهر آبادان است و در آمریکا تحصیل کرده است. او فارغ التحصیل رشته مهندسی مکانیک و مدیریت صنعتی از دانشگاه تگزاس است. آقای داوودی از جمله دانشجویان فعال در کنفدراسیون دانشجویان ایرانی قبل از انقلاب بود. پس از انقلاب ۵۷ به ایران بازگشت و در وزارت نفت مشغول به کار شد. با دیدن ظلم و دیکتاتوری تصمیم به مبارزه با آن گرفت.

زندانی سیاسی ارژنگ داوودی در آبانماه ١٣٨٢ دستگیر شد و تحت شدیدترین شکنجه ها در سلولهای انفرادی زندان ۳۲۸ سپاه پاسداران، بند دو الف قرار گرفت. سپس توسط قاضی دهنوی در دادگاه انقلاب به ۱۵ سال زندان تعزیری، ۵ سال محرومیت از حقوق اجتماعی، انفصال دائم از مدیریت مجتمع آموزشی-فرهنگی پرتو حکمت، ۷۴ ضربه شلاق و تبعید به زندانهای جنوب کشور محکوم شد.

اتهامات اصلی ارژنگ داودی، راه اندازی و تاسیس جنبش آزادی ايرانيان و کنفدراسيون دانشجويان ايرانی، نوشتن و انتشار مانیفست تغییر حکومت، مشارکت در تهیه فیلم مستند ایران ممنوع و مصاحبه در آن، توهين به خمینی، خامنه ای و سایر مسئولان نظام، توهين به مقدسات و همکاری با خبرنگار کانادايی «جين کوکان» برای ساخت فيلم مستند «ايران ممنوع» نيز در پرونده او عنوان و منجر به صدور حکم شده است.
در فيلم مستند «ايران ممنوع»، سعید مرتضوی، دادستان پيشين تهران، عامل اصلی قتل زهرا کاظمی خبرنگار ايرانی – کانادايی در سال ۸۲ معرفی گردید.

آقای ارژنگ داوودی در ۱۹ سال گذشته، به زندان‌های مختلفی همچون زندان اوين، بازداشتگاه اهواز، زندان بندرعباس، زندان رجایی شهر، زندان زابل و زندان زاهدان تبعيد شد. در سال ۸۶ خانه و خودرو شخصی وی توسط ماموران حکومتی توقیف و مصادره شد. او در دوران زندان بارها با پیامهای خود به نقض حقوق بشر در زندانهای دیکتاتوری ولایت فقیه اعتراض کرد.

در تیر ماه ۹۳ وی را که ۶۱ سال داشت، پس از گذشت ۱۰ سال زندان به اتهام عضویت و هواداری و فعالیت مؤثر در پیشبرد اهداف مجاهدین خلق در زندان به اعدام محکوم کردند. این حکم پس از مدتی به ۵ سال تعزیری تبدیل شد.

در مهر ماه ۹۵ از زندان رجایی شهر کرج به زندان زابل تبعید شد. در این انتقال مأمورین حفاظت زندان مرکزی زابل از تحویل دادن برخی وسایل این زندانی سالخورده ممانعت به عمل آوردند.

در دی ماه ۹۷ پس از اطلاع از تظاهرات سراسری مردم ایران در حمایت از آنان چنین پیام داد:
«همه تان را دوست دارم. همه تان را می بوسم و برای ساختن یک ایران آزاد، یک ایران آباد، یک ایران دمکرات، یک ایران سرشار از عشق و داد و یک ایران مملو از زندگی روی همه تان حساب می کنم».

پس از این پیامها در روز ۲۷ دی ماه به زندان مرکزی زاهدان که به کشتارگاه معروف است، منتقل شد. وی را به سلولهای انفرادی ۱۶۰×۱۸۰ سانتیمتر فاقد هر گونه امکانات از جمله سرویس های بهداشتی در محل قرنطینه زندان زاهدان منتقل کردند.

در اسفند ماه ۹۶به گفته خودش برای کمی هوا و کمی آفتاب اقدام به اعتصاب غذا کرد. او اعلام کرد که وی را از مرداد ماه در سلول انفرادی محروم از هوا، آفتاب، حق ملاقات؛ تلفن و ارتباط با سایر زندانیان: هواخوری؛ پیاده روی؛ مطالعه کتاب؛ تلویزیون؛ امکان تهیه دارو و غذای متناسب با بیماریها نگه داشتند. در حالیکه مبتلا به بیماری دیابت بود، موجبات ضعف هر چه بیشتر بینایی چشمهایش را فراهم آوردند.

از فروردین ماه ۹۷ تا ماهها هیچ خبری از او در رسانه های خبری منعکس نشد. او را در سلولهای قرنطینه زندان زاهدان نگهداری کردند. وی پس از احضار به دفتر رئیس زندان محمد خسروی توسط معاون رئیس زندان غلامرضا قدیر در حالیکه پابند و دستبند داشت از بالای پله های طبقه دوم ساختمان به پایین پرتاب شد. پای راستش از ناحیه ران و ساق پای چپش شکست. دو کتفش دچار ضربه شد و در رفت. دو مهره پایین کمرش ضرب دیده و تا آخر عمر قادر به راه رفتن نیست.

هم اکنون با وجود انجام دو عمل جراحی روی فیومور ران پای راستش متاسفانه هنوز با واکر یا عصای طبی به کندی حرکت می کند و قادر به نشستن روی صندلی های معمولی یا پایه کوتاه نیست چرا که پای راستش کمتر از ۱۱۰º سانتیگراد خم نمی شود.

یک منبع که نخواست نامش فاش شود روز پنجشنبه ۱۳شهریور ۹۹ به کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام گفت: «زندانی سیاسی ارژنگ داوودی با وجود کهولت سن و وضعیت وخیم جسمی در بدترین شرایط در زندان زابل نگهداشته شده است».

در اواخر اردیبهشت ۱۴۰۰ از زندان زابل با هواپیمایی به زندان تهران بزرگ منتقل شد. رئیس و مقامات این زندان از پذیرش او خودداری کردند. علت عدم پذیرش، ترس آنها از ارتباط  ارژنگ داوودی بعنوان یکی از قدیمی ترین زندانیان سیاسی ایران با زندانیان جوان بازداشت شده در آبان۹۸ و دیماه ۹۶ محبوس در این زندان بود.

پس از رد کردن پذیرش زندانی سیاسی ارژنگ داوودی در زندان تهران بزرگ وی به سلول انفرادی در قرنطینه زندان گوهردشت کرج منتقل شد. مدیریت زندان گوهردشت کرج نیز اجازه حضور ارژنگ در بند زندانیان سیاسی را نداده و در صدد بود که پس از طی دوره دو هفته ای در قرنطینه او را به بند مجرمان خطرناک منتقل نماید. اما پس از اعتراضات زندانیان سیاسی قدیمی و مقاومت خودش در نهایت پس از ۳۹ روز نگهداری در سلول انفرادی، در تاریخ ۱۴۰۰/۴/۵ به بند فرعی سالن ۱۰ انتقال یافت که هنوز نیز در همانجا نگهداری می شود.

در اوایل اردیبهشت ۱۴۰۱، مسئولان زندان تلاش کردند تا او را به زندان مرکزی کرج (ندامتگاه) انتقال دهند اما دادستان تهران که زندانیان سیاسی محبوس در زندان گوهردشت زیر نظر او نگهداری می شوند، به دلایل امنیتی با انتقال او موافقت نکرد.

در سال ۱۳۸۵ پرونده ای به شماره پرونده ۸۵/۸۵/۱۷۶ بر علیه زندانی سیاسی ارژنگ داوودی تشکیل شد. اتهام وی در این پرونده سازی «ارتباط با ضد انقلاب خارج نشین و همکاری با رسانه های دولت های متخاصم» اعلام شده و و از سوی بازپرس ویژه امنیت به نام نمازی در بهار سال ۸۶ طی شماره ۸۹۸۳/۸۶ ط د به شعبه ۱۵ دادگاههای انقلاب به ریاست ابوالقاسم صلواتی احاله شده بود. این پرونده مدت ۱۶ سال بلاتکلیف بود و حال پس از ۱۶ سال، ظاهرا امسال تعیین تکلیف گردیده که در صورت تجمیع پرونده های مطروحه امکان آزادی وی از زندان تا یک سال دیگر فراهم می شود.

اما بر اساس اخبار رسیده، نیروهای اطلاعاتی-امنیتی بیکار ننشسته و در همین فرصت کوتاه عجولانه سه پرونده واهی بر علیه وی تشکیل داده اند. این پرونده های جدید بدون انجام هیچ یک از مراحل بازپرسی با تشکیل دادگاه های صوری و به طرز غیابی آقای داوودی را جمعا به ۷سال حبس تعزیری محکوم کرده اند.
هر سه رای قطعی بوده و تحت شماره «یک سیار» با سه تاریخ و در سه نوبت به شماره موبایل عموی وی آقای یادگار داوودی پیامک شده و به منزله ابلاغ به ارژنگ داوودی تلقی شده اند.