سهیل عربی به یاد غلامرضا خسروی که در راه آزادی در زندان اوین اعدام شد می نویسد.
سهیل عربی از زندانیان سیاسی آزاد شده، یه یاد غلامرضا خسروی مقاله ای نوشته و به خاطرات پنجشنبه خونین اوین و حمله به زندانیان سیاسی، و اعدام جانباخته راه آزادی غلامرضا خسروی می پردازد.
او در پایان مقاله اش می نویسد: «خسته نشدم. خسته شان کردم. زخم شدم. اما جوانه هم زدم. زخمها مرا تمام کرد، اما جوانه هایم آغاز می کنند. ما نمی میریم، تقویت و تکثیر می شویم.»
مقاله سهیل عربی:
«نمیدونم قلبم به خاطر خوابهام درد می گیره، یا خوابهام به خاطر قلبم دردناک میشه!
توی خوابهام همیشه ۲۸ فروردین ۹۳ تکرار میشه،گارد زندان میریزه ، اتاقمونُ داغون می کنه،عمو رضا( غلامرضا خسروی ) میگه من اتاقُ ترک نمی کنم، هر کس دلش می خواد بمونه و مقاومت کنه و هر کس هم دلش می خواد بره تو هواخوری ( تسلیم بشه)
به جز سه نفر همه میمونیم ، اتاق سه هم می مونه،بقیه اعضای بند میرن تو هواخوری،به ما حمله می کنن ، کتک می خوریم،میندازنمون تو انفرادی، موهامونو میتراشن،چهار راه رو سرمون باز می کنن، سبیلامونو از وسط می تراشن، لختمون می کنن و بهمون می خندن …
بعد از چند روز پیجر میگه غلامرضا خسروی جهت اعزام به اجرای احکام!
اجرای حکم اعدامی که نقض شده بود ،
بعد اکثر هم اتاقیهامون تبعید میشن،ما که هنوز حکم نداریم می مونیم ،
ما تو اتاق مثل خونه خرابا نشستیم،دو تا از قهرمان‌های جریان موسوم به اصلاح طلب ( اما به واقع استمرار طلب) مثل کسانی که اومدن غنیمت جنگی جمع کنن میریزن تو اتاق ما و هرچیز نسبتا به درد بخوری که تو اتاق مونده،از سه راهی برق، ظرف غذا و …میبرن
حتی بدون اینکه از ما اجازه بگیرن !
چیزایی که خیلی بهترشو تو اتاقهای بهتر از هتلشون دارن .
ما از بس داغدار و خونه خرابیم که حوصله نداریم بهشون اعتراض کنیم.
بزار ببرن ، از این وسایل عزیزتر هم اتاقیامون بودن که …
بعد میرم دادگاه محکوم به اعدام میشم. بعد سلول و ملاقات آخر
هر چی داشتم رفت،هر کی باهام بود رفت ،
اما خودم برگشتم! برگشتم و با آخرین توان جنگیدم
تنهای تنها
ده تا می خورم،صد تا میزنم
خسته نشدم
خستشون کردم.
زخم شدم،اما جوانه هم زدم.
زخمها مرا تمام کرد،اما جوانه هایم آغاز می کنند.
ما نمی میریم، تقویت و تکثیر می شویم.»
روز پنجشنبه ۲۸فروردین ۹۳ در بند ۳۵۰ اوین معروف به پنجشنبه سیاه زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ اوین به طرز وحشیانه ضرب و شتم شدند. آن پنجشنبه خونین که پاسداران و ماموران زندان، تحت عنوان بازرسی به اتاق یک بند۳۵۰ حمله کردند، به طرز وحشیانه‌ای زدند و سوختند و شکستند، به زندانیان دستبند زدند و برای تحقیر موهایشان را تراشیدند و لباسهایشان را کندند، اما زندانیان با دست خالی ایستادند و مقاومت کردند. در این میانه، غلامرضا خسروی در پیشاپیش زندانیان میدرخشید و حضورش الهام بخش و گرمابخش تمامی بند بود.
غلامرضا خسروی در ۱۱ خردادماه ۱۳۹۳ پس از سالیان طولانی شکنجه و اسارت سرانجام در زندان گوهردشت کرج حلق‌آویز شد.
سهیل عربی از زندانیان سیاسی آزاد شده است که پس از بارها بازداشت و گذراندن محکومیت در زندان های اوین و گوهردشت و تهران بزرگ، در فروردین ماه سال جاری احضار شد که دو سال محکومیت تبعید به برازجان را تحمل کند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک